Autorski niecodziennik muzyczny
Ween w 10 smakach

Ween w 10 smakach

Pomysł na ten post rósł we mnie od czasów szkoły średniej. O miłości mojego niedorosłego, ale dorosłego już życia, która muzycznie zburzyła wszystko przede mną po to, aby odbudować całe brzmienie muzyki rozrywkowej na nowo. Ween – zespół który w humorystycznym splocie nigdy nie bał się popadać ze skrajności w skrajność, niosąc w swojej muzyce eklektyczny miszmasz doznań.

Pomysł na ten post rósł we mnie od czasów szkoły średniej. O miłości mojego niedorosłego, ale dorosłego już życia, która muzycznie zburzyła wszystko przede mną po to, aby odbudować całe brzmienie muzyki rozrywkowej na nowo. Ween - zespół który w humorystycznym splocie nigdy nie bał się popadać ze skrajności w skrajność, niosąc w swojej muzyce eklektyczny miszmasz doznań. Od lewej: Dean Ween (Mickey Melchiondo) i Gene Ween (Aaron Freeman) W muzyce i samym wizerunku zespołu nie znajdziemy tego, co popularne było w brytyjskich kapelach, takich jak Radiohead czy bliższe duetowi, amerykańskie Neutral Milk Hotel. A przecież i to, i to...
Czytaj więcej
Wszystkie kolory czułości

Wszystkie kolory czułości

Meg Remy, która stoi na czele formacji U.S. Girls, po ciepło przyjętym wydawnictwie In a Poem Unlimited, po dwóch latach wraca z nową, muzyczną propozycją pod postacią ciepłej i przynoszącej ukojenie płyty Heavy Light. Płyty, która ma za zadanie pokazać, że wiara i miłość w – i do samego siebie – analizowanie swoich zachowań i emocji, przynosi więcej spokoju i pożytku w dniu codziennym niż samo stymulowanie dźwiękiem.

Meg Remy, która stoi na czele formacji U.S. Girls, po ciepło przyjętym wydawnictwie In a Poem Unlimited, po dwóch latach wraca z nową, muzyczną propozycją pod postacią ciepłej i przynoszącej ukojenie płyty Heavy Light. Płyty, która ma za zadanie pokazać, że wiara i miłość w - i do samego siebie - analizowanie swoich zachowań i emocji, przynosi więcej spokoju i pożytku w dniu codziennym niż samo stymulowanie dźwiękiem. 4AD · 2020 Meg Remy dosłownie prosi słuchacza o to, żeby zadał sobie parę pytań, których odpowiedzi mogą być w stanie wyprostować wiele trudności i ludzkich przywar - tak żeby po prostu...
Czytaj więcej
Powolny pośpiech

Powolny pośpiech

Aj, dużo tu tej Australii ostatnio, ale nie sposób o niej nie wspominać, skoro od wydania ostatniej płyty Tame Impala minęło praktycznie 5 lat. Od wydania nie byle płyty – bo samego Currents, które ugruntowało pozycję tej australijskiej formacji na rynku ogólnomuzycznym, nie tyle co indie rockowym. I chyba twórcy The Slow Rush zauważyli, że grono ich fanów poszerzyło się o niepodejrzewaną o dołączenie grupę odbiorców, co sprytnie wykorzystali.

Aj, dużo tu tej Australii ostatnio. Nie sposób o niej nie wspominać, skoro od wydania ostatniej płyty Tame Impala minęło praktycznie 5 lat. Od wydania nie byle płyty - bo samego Currents, które ugruntowało pozycję tej australijskiej formacji na rynku ogólnomuzycznym, nie tyle co indie rockowym. I chyba twórcy The Slow Rush zauważyli, że grono ich fanów poszerzyło się o niepodejrzewaną o dołączenie grupę odbiorców, co sprytnie wykorzystali. Interscope Fiction · 2020 Właśnie takie jest The Slow Rush, które wydane zostało zaledwie dwa tygodnie temu. Będące nową "wersją" Currents, jakie pozostaje dostępne dla szerszego grona odbiorców. Formułą tego wydawnictwa jest...
Czytaj więcej
Trzy koncerty, jeden cel

Trzy koncerty, jeden cel

Ten rok muzycznie rozpoczął się w miłym i niekonwencjonalnym stylu. Jak może być niemiło, skoro ulubiony zespół całej alternatywno-psychodelicznej młodzieży, wypuścił aż dwa albumy koncertowe, a finalnie, nawet i trzy, które zarejestrowane były podczas ostatniej trasy koncertowej Wielkiej Siódemki z Melbourne.

Ten rok muzycznie rozpoczął się w miłym i niekonwencjonalnym stylu. Jak może być niemiło, skoro ulubiony zespół całej alternatywno-psychodelicznej młodzieży, wypuścił aż dwa albumy koncertowe, a finalnie, nawet i trzy, które zarejestrowane były podczas ostatniej trasy koncertowej Wielkiej Siódemki z Melbourne. (wydanie poniekąd bootlegowe) · 2020 King Gizzard & The Lizard Wizard cały dochód ze sprzedaży streamingowanych płyt Live in Adelaide ‘19, recenzowanej Live in Paris ‘19 oraz Live in Brussels ‘19 przeznaczyli na organizacje środowiskowe, które mierzą się z problemem pożarów w ich rodzimej Australii. Fundacjami tymi są Animals Australia (w przypadku płyty Live in Adelaide ‘19), Wildlife Victoria...
Czytaj więcej
O ostatniej dekadzie krótko i przejrzyście

O ostatniej dekadzie krótko i przejrzyście

To była dekada prosta w swojej formie, ale też i skuteczna. Muzyka popularna wyostrzyła sobie nowy kierunek – popularny aczkolwiek oddający wszelkie ludzkie emocje dobitnie i starannie.

To była dekada prosta w swojej formie, ale też i skuteczna. Muzyka popularna wyostrzyła sobie nowy kierunek - popularny aczkolwiek oddający wszelkie ludzkie emocje dobitnie i starannie. Kikagaku Moyo w roku 2018 Główna oś ubiegłej już dekady skupiła się na muzyce, nic nowego, amerykańskiej niźli brytyjskiej, która niejako trzymała pieczę nad całym rynkiem muzycznym i nowymi elektryzującymi trendami. Bo miejscami, tu i ówdzie, robiło się elektryzująco. Moim zdaniem, było to aż nadto. W skrócie, była to dekada hip hopu, wielkich i spektakularnych powrotów oraz śmierci tych największych. Pop na chwilę połączył się z muzyką koncepcyjną i pokazał też, że na...
Czytaj więcej
Co powiedziałby Nick Drake?

Co powiedziałby Nick Drake?

Wytwórnia 4AD nie zaskakiwała mojego, wybrednego ucha w ostatnim czasie. Czarowała ona formą czegoś, co w latach 80-tych było znane pod nazwą zimnej fali – obecnie częściej podawanej w formie słodko-gorzkiej. Forma ta do tej pory przyprawiała o ból głowy i stała w opozycji do tego, co zostało zarejestrowane pod labelem 4AD w ubiegłym wieku.

Wytwórnia 4AD nie zaskakiwała mojego, wybrednego ucha w ostatnim czasie. Czarowała ona formą czegoś, co w latach 80-tych było znane pod nazwą zimnej fali - obecnie częściej podawanej w formie słodko-gorzkiej. Forma ta do tej pory przyprawiała o ból głowy i stała w opozycji do tego, co zostało zarejestrowane pod skrzydłami labelu 4AD w ubiegłym wieku. 4AD · 2019 Owa forma była bardziej nonszalancka - i być może nawet bardziej artystyczna - ale brakowało jej tej wisienki na przysłowiowym torcie, którą Aldous Harding potrafiła umieścić na samym szczycie, wydając Designer. Właśnie ta "wisienka", ten szczyt jest hołdem dla mojej ulubionej...
Czytaj więcej
Trzy kobiety

Trzy kobiety

Do nich należy przyszłość i teraźniejszość, i to nie tylko te muzyczne. Bohaterkami są takie kobiety, o których nie tak dawno było dosyć głośno. Oddalone od siebie muzycznie, geograficznie, ale zbliżone w swoich nadziejach i wspomnieniach.

Do nich należy przyszłość i teraźniejszość - nie tylko te muzyczne. Bohaterkami są trzy kobiety, o których nie tak dawno było dosyć głośno. Oddalone od siebie muzycznie i geograficznie, ale zbliżone w swoich nadziejach i wspomnieniach. Nie będzie więc przesadą stwierdzenie, że współczesna muzyka tworzona przez kobiety, budowana na kamieniu węgielnym przeszłości, detronizuje pierwiastek męski w muzyce. Tym właśnie kobietom nie brak jest inspiracji i pełnego pasji zacięcia do tworzenia niezapomnianych melodii. Na temat wszystkich trzech bohaterek i ich najnowszych wydawnictwach przeczytałam wiele recenzji, nacechowanych pozytywnie bądź negatywnie. Wszystkie one punktowały artystki pod względem pomysłowości i wytyczania nowych horyzontów. Sama...
Czytaj więcej
Trzecie wynurzenie Mięsnych Kukiełek

Trzecie wynurzenie Mięsnych Kukiełek

Lato ma się srodze ku upadkowi. Odkopałam spod oparów kurzu lat 80-tych płytę, która znakomicie współgra z jesienno-letnim widokiem za oknem. Jest nim Up on the Sun amerykańskiego zespołu Meat Puppets.

Lato ma się srodze ku upadkowi. Odkopałam spod oparów kurzu lat 80-tych płytę, która znakomicie współgra z jesienno-letnim widokiem za oknem. Jest nim Up on the Sun amerykańskiego zespołu Meat Puppets. SST · 1985 Up on the Sun, wraz z dwoma poprzednimi albumami grupy, Meat Puppets (1982) oraz Meat Puppets II (1984), stanowiły pod koniec lat 80-tych pierwotną pożywkę dla tworzącego się w Seattle ruchu muzyczno-kulturowego, jaki wszyscy znamy dziś pod nazwą grunge. Na kanwie kompozycji Meat Puppets, Kurt Cobain postanowił stworzyć Nirvanę, co pociągnęło za sobą kolejne pokolenia wracające do tego, co w latach 80-tych prezentowali słuchaczom członkowie punk-rockowego...
Czytaj więcej
Gładko i psychodelicznie

Gładko i psychodelicznie

Nie da się tego ukryć. Wiosna przytuptała cichutko i zaścieliła cały świat zielenią oraz nową nadzieją. Ale zanim nastała jej chwała, w moich słuchawkach przez blisko miesiąc za sprawą przeczytanego wywiadu z liderem grupy The Monochrome Set, Bidem, zagłębiałam się w psychodeliczną sielankę, jaka kryje się za najnowszym wydawnictwem grupy zatytułowanym Maisieworld.

Nie da się tego ukryć. Wiosna przytuptała cichutko i zaścieliła cały świat zielenią oraz nową nadzieją. Ale zanim nastała jej chwała, w moich słuchawkach przez blisko miesiąc za sprawą przeczytanego wywiadu z liderem grupy The Monochrome Set, Bidem, zagłębiałam się w psychodeliczną sielankę, jaka kryje się za najnowszym wydawnictwem grupy, zatytułowanym Maisieworld. Tapete · 2018 Być może, nie znalazłam w tej muzyce nic nowego, jeżeli chodzi o dorobek The Monochrome Set, jednak Maisieworld była przyjemnym ciastkiem z kremem, i otulała swoim ciepłem, kiedy za oknem smagał śnieg, a przyroda pozostawała w hipnozie. Już na samym początku, nie potrafię nie wspomnieć...
Czytaj więcej
Członki odrętwiałe

Członki odrętwiałe

Bardzo żałuję, że odkryłam tę płytę dopiero pod koniec 2017 roku. Co prawda, została ona wydana we wrześniu, więc w jakiś zatrważający sposób się nie spóźniłam z ochami i achami, jakie za każdym razem przewijają się po przesłuchaniu Pantheon of Me.

Bardzo żałuję, że odkryłam tę płytę dopiero pod koniec 2017 roku. Co prawda, została ona wydana we wrześniu, więc w jakiś zatrważający sposób nie spóźniłam się z ochami i achami, jakie za każdym razem przewijają się po przesłuchaniu Pantheon of Me. Cherry House · 2017 A sama Spellling? Co za dziewczyna! Określa siebie i muzykę na swoim debiutanckim albumie jako Freak Faith Folk. A co to oznacza w odsłuchowej autopsji? O tym w następnych paragrafach. Wiśniowa maź, jaka sączy się przez niecałe 40 minut tego albumu, to rozkosz na granicy ambitnego folkowego popu, elektroniki, transu, soulu, a czasami nawet i...
Czytaj więcej